I am imperfect.
I tend to do wrong, I tend to commit mistakes. I am human. I have weaknesses. I have troubles. I am sometimes infamous, I am a git.
I think I am to fall. Ruining. I'm walking into nothingness.
Pero sa pinakahampaslupa kong kalagayan, someone always backing me up. Ewan ko kung tamang trip lang ang nangyayari sa akin sa mga oras na nilalagi ko dito sa seminaryo pero maski ganun, okey pa rin. I-enjoy mo lang. Likay lang. I have my floss. Of course everyone have. Pero ako? Sa tingin ko ako lagi ang may sayad at laging makakagawa ng mali. Malaking porsyento, tsak ako ang mali. Etchas naman oh. Ako. Ako. Lagi na lang ako.
I-enjoy mo lang. Lagi yan ang naiisip ko. But one thing struck me just these moments. My papa. Nagdrama. Actually, it is not my experience but Xtian's. He posted a comment to me about my father. This is it:
'christian'
Posted 24/07/2007 04:34
uy ehehe aun alm mu minsan nakatxt ku papa mo kc akala ko kaw may hawak celpon nalulungkot xa kc miss k n daw nila ganun daw pla pag seminaryo daw pati family sinasacrifice ehehe aun ingatz ka ahehehehehe hampaslupa ka din ehehehe aun salamat.
.....o diba???
Ang drama ng tatay ko? Di ko lang alam kung totoo tong pinagsasabi ni fernando pero it suddenly gave inpsiration. Inspirasyon upang ibaling ang tingin sa mapaghamong buhay sa isang pag-asang hinihintay ng tatay ko. Ang unang superhero ng buhay ko. (Eew ang drama ko...)
Sa ngayon nawala pansamantala ang problema ko tungkol sa pandaraya, mga kaaway, at mga basang sinampay.
Dahil sa simpleng message ng isang kaibigan. Tungkol sa lihim na pag-aalala ng isang seryosong ama.
Aakala ko pa naman manghihinanakit ako ngayon.
0 palagay:
Post a Comment