Sa mga Bagay na Paulit-ulit at Hindi Napipigtas.

by Yas Jayson Sunday, December 13, 2009 10 palagay vita brevis

Makikita mo kong may stick ng yosi tuwing alas kwatro ng umaga, apat na beses sa isang linggo.

.

Katulad ng marami sa mga makabagong pokpok, balot ako ng jacket at may hawak na lighter, hindi nag-aabang ng mga kinakating nilalang bagkus ay nagmamadaling umubos ng yosi. Naging talento na ng marami ang pag-hithit ng tatlo hanggang limang stick sa loob ng labing limang minuto. Nakakatawang isipin na kahit gaano kalaki ng pera sa gasgas mong atm card, hindi mo pa rin magagawang bumili ng oras.

.

Kalahating kaha araw-araw, apat na beses sa isang linggo. Pati ako, natatakot sa talent kong to. Hindi man nagwi-wish, araw-araw akong nagbabaligtad ng isang stick. Ewan, nakasanayan ko ng gumawa ng wish stick.

.
Lilinawin ko lang. Ang tumitipa ng mga letrang sa blog na ito ay hindi batang star margarine. Hindi ko din pakay ang makipagpalighasan sa kasikatan. Bobo ako sa grammar, magulo ako magsulat, wala akong disposisyon, hindi ako nag-aaral. Hindi ako ang inaakala ng ilan na batang bibo. Mali kayo. Loko-loko ako.

.

Napapagod na kong magkwento tungkol sa kalungkutan, sa mga kaluluwang langaw, sa mga kalasingan, sa mga pagtatampo. Hindi naman kasi yun ang original plan ko kung bakit ako nagbblog. Gusto ko ulit magkwneto tungkol sa mga umiibig, sa mga nagpapatawa, sa mga interisanteng lugar at pangyayari, sa mga bagay na mahalaga. Ngayon ko lang narealize, inubos ko ang panahon ko sa pagsusulat ng kalungkutan. Matagal ko na talaga gustong ikwento si Nanay Pina, si Maita,si Nato, si Hiyas, ang big time palaboy, kung bakit ako naadik sa pesto, sa presto peanut butter at sa san mig light. Ayoko nang dalawang magkaibang mukha ng facebook at blog ko. Ayokong mahirati sa kalungkutan pati kasi disposisiyon ko sa pag-ibig ant desisyon, naapektohan.

.

Ito na nag huling pagkakataon na magkukwento ako ng tungkol sa mga walang kwentang kapighatian. Kung darating man ang araw na maglahad ako ulit, tinitiyak kong malubha ang dahilan ng pagkakasulat. Naisip-isip ko, matagal na din pala akong nagmumukmok. Panahon na para maging masayang blogger.

.

Pilit na pagpupumilit. Wawakasan ang mga bagay na paulit ulit at hindi napipigtas.

.

Itim pa din ang basurahan at malaya kayong magkalaykay.

.

Kaya sa huling hithit ko ng yosi sa last break ko, sisimulan ko ng humabi ng kwento galing sa mga ala-ala na naging bahagi ng pagiging ako, ng pagiging kong tao. Hindi man kaabang-abang, alam kong sa gantong paraan ay magiging mas mabuti akong tao.

.

Mas mainam.